-
1 noga
4) być jedną nogą w grobie mit einem Bein im Grab stehentrzymać się czegoś rękami i \nogami sich +akk mit Händen und Füßen an etw +dat festhaltennie móc ruszyć ręką ani nogą völlig erschöpft seindo góry \nogami auf dem Kopfbyć na ostatnich \nogach am Ende seiner Kräfte seinbrać nogi za pas die Beine in die Hand nehmen ( fam)być [cały dzień] na \nogach [den ganzen Tag] auf den Beinen seinpadać z nóg sich +akk nicht mehr auf den Beinen halten könnenpostawić kogoś/coś na nogi jdm/etw wieder auf die Beine helfen\noga się komuś powinęła jd erlitt einen Misserfolgprzewrócić wszystko do góry \nogami alles auf den Kopf stellenskoczyć na równe nogi plötzlich aufspringenstać na własnych \nogach auf eigenen Beinen stehenledwo [ lub z trudem] trzymać się na \nogach sich +akk nicht [ lub kaum] mehr auf den Beinen halten könnencoś zwala kogoś z nóg etw streckt jdn zu Boden, etw wirft jdn auf die Bretterdo nogi! bei Fuß!w nogi! [bloß] weg hier! ( fam) -
2 zwalać
( pot)I. vt1) ( zrzucać niechcący) herunterwerfen ( fam), runterschmeißen ( fam); książki, doniczki umwerfen, umschmeißen ( fam)4) (pot: obarczać czymś) abwälzen, schieben\zwalać na kogoś obowiązki die Pflichten auf jdn abwälzen\zwalać na kogoś odpowiedzialność/winę auf jdn die Verantwortung/Schuld abwälzen, jdm die Verantwortung/Schuld in die Schuhe schiebenII. vr2) (pot: przychodzić w gości)3) zwalić się komuś na głowę [ lub na kark] jdn überfallen ( fam), jdn unerwartet und ungelegen besuchen -
3 czuć
I. vt1) ( odczuwać) fühlen, spüren; chłód, ból, miłość empfinden; głód, potrzebę, złość verspüren; zapach riechennie czuję nóg ich spüre meine Beine nicht2) ( przewidywać) fühlen, ahnenczuję, że... ich fühle, dass...\czuć coś przez skórę die Gefahr wittern [ lub spüren]II. vimpers\czuć spaleniznę! es riecht verbrannt!III. vrona czuje się dobrze/źle sie fühlt sich +akk wohl/unwohl, ihr geht es gut/schlechtjak się czujesz? wie fühlst du dich?, wie geht es dir?\czuć się jak u siebie w domu sich +akk wie zu Hause fühlen\czuć się Polakiem sich +akk als Pole fühlennie \czuć się na siłach, żeby coś zrobić sich +akk etw +dat nicht gewachsen fühlen, nicht im Stande [ lub imstande] sein, etw zu zun -
4 ścinać
I. vt( poddawać egzekucji) skazańca köpfen, enthaupten( powodować krzepnięcie) białko gerinnen lassenmarzenie ściętej głowy unerfüllbarer Traum m\ścinać zakręt eine Kurve schneideniść jak na ścięcie sich +akk irgendwohin quälen [ lub schleppen]II. vr( krzepnąć) białko: gerinnenkrew ścina się komuś w żyłach jdm stockt [ lub gerinnt] das Blut in den Adern -
5 umhauen
um|hauen1) ( verblüffen) oszołomićdas hat mich umgehauen! to mnie zaszokowało!2) ( unerträglich sein)
См. также в других словарях:
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
ściąć — 1. Ból, przerażenie, widok czegoś itp. ścina twarz «ból, przerażenie, widok czegoś itp., powodując silny wstrząs uczuciowy, sprawia, że twarz nieruchomieje»: Nagle – przerażenie ścina jej twarz: fotel jedzie ku niagarskiej przepaści. M. Wańkowicz … Słownik frazeologiczny
ścinać — 1. Ból, przerażenie, widok czegoś itp. ścina twarz «ból, przerażenie, widok czegoś itp., powodując silny wstrząs uczuciowy, sprawia, że twarz nieruchomieje»: Nagle – przerażenie ścina jej twarz: fotel jedzie ku niagarskiej przepaści. M. Wańkowicz … Słownik frazeologiczny
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… … Słownik języka polskiego
zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… … Słownik języka polskiego
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
ściąć — dk Xc, zetnę, zetniesz, zetnij, ściął, ścięła, ścięli, ścięty ścinać ndk I, ścinam, ścinasz, ścinają, ścinaj, ścinał, ścinany 1. «oddzielić coś od podstawy, całości, usunąć coś skądś za pomocą ostrego narzędzia» Ściąć trawę, gałęzie. Ściąć las.… … Słownik języka polskiego
